2 Comments

• admin says:

  3 May, 2015 at 11:08 pm

  ” १२ बैशाख २०७२ साल मध्यान्नको भुकम्प संसर्गमा “

  जाती धर्म भाषा भेष
  केहि भन्दिन म
  सिँगो देश रोएको बेला
  हाँस्न सक्दिन म

  चिरिएकि छिन धर्तीमाता
  भोगी रहेछिन बेर्थै सास्थी
  झरेका छन पाखा पर्बत
  हराएका छन साह्रा बस्ती

  हिमपात झरी आँधीबेरी बर्षा
  धुलो मैलो विकिरणको उर्जा
  अस्थीर धर्ति सन्नाटा र त्रास
  अनिश्चित बाटो मैदानको बास

  प्रकृतीको नियम रे कस्तो निष्ठुरी
  चुँडालेरै लाने लुछेर बेस्सरी
  बेसाहारा अनाथ टुहुरा टुहुरी
  भगवान भनि बसेकाछन धिक्कारी

  नर संहार होकी यो जिबनको बाटो
  बीरगति होकि यो जिउनुको साटो
  गार्है हुनेछ फुकाउन अब यो गाँठो
  कस्तो हुनेहो बाँकी जिबनको अर्को पाटो

  Reply
• Santosh Risal says:

  7 May, 2015 at 1:19 am

  कम्प्पन

  उर्ले खोला झुल्ने पुल गरा गरा बस्ती
  उँधो लागे माई थान उँभो झरे चौकी
  अन्न पात लह लह धानका बाला झुल्ने
  कती राम्रो गाउँ हाम्रो सन्सारलाइ भुल्ने

  लेक देखी बेसी सम्म सबै एकनास
  लाग्थ्यो कतै इश्वोरको येहीनै छ बास
  जती हेर्यो हेरुँ लाग्ने हाम्री मातृभूमी
  आज किन अनायाश अँध्यारो छौ तिमी?

  कस्ले समाइ हल्लायो ती तिम्रा हस्ती पाउ
  कस्ले चोट लायो तिम्लाई कस्ले पार्यो घाऊ
  कुन निर्दयी शक्ती हो त्यो तिम्लाई दु:ख दिने
  तिमी बिना अरु को छ हामीले गर्ब गर्ने

  सएऊँ बर्ष पुराना ती मन्दिर धरासायी
  बिचल्ली छन् परिवार पुरिए दाजु भाई
  सगरमाथा अग्लो शिर कम्पनले झुके
  धरहरा धरमराई जमिन भित्र लुके

  ढलेका छन् शहर बस्ती जलेका छन् मुढा
  तिम्रो दुख देख्दा हुन्छ हामी सबलाई पिडा
  कहाँं लगाउँ मलम पट्टी,के ले निको पारुँ
  तिमी भित्र को त्यो दर्द कता तिर सारुँ

  साश भए सम्म हामी सबले आशा गरछौँ
  ढिलो चाँडो सबै मिली तिमीलाई निको पार्छौं
  नेपाल आमा तिमी अब आँखा खोली देउ
  गल्ती हाम्रै भयो होला अब माफि देऊ।

  “जननी जन्म भुमिस्च स्वोर्गादपी गरिएशी”

  Reply